2 FoodValley

Vroeg erbij, vaker meteen goed

In Regio Foodvalley maakt het Meekijkteam zich hard voor het bieden van hulp aan jonge kinderen (2-4 jaar) en hun gezinnen in de gemeente Ede. Snel en meteen goed, want dat is essentieel voor succes. In 2021 werd de samenwerking verder uitgebreid, waardoor Youké nog meer specialistische expertise aan het team toevoegt. Dit Meekijkteam bestaat uit een orthopedagoog/gedragswetenschapper en twee pedagogisch medewerkers alias observators. Allen uitgeleend vanuit Youké aan Vroeghulp Ede, dat is een samenwerking tussen verschillende organisaties onder verantwoordelijkheid van het Centrum voor Jeugd en Gezin.

Als een gezin met kinderen wordt aangemeld en de hulpvraag past bij wat het Meekijkteam kan bieden, is er een match en komt het Meekijkteam in actie. Phia is één van de observatoren van het Meekijkteam en vertelt: “We starten altijd met een kennismakingsgesprek met de ouders. We bespreken de ontwikkeling van hun kind en de vragen en zorgen. Met dit gesprek wordt er al een boel helder. Vervolgens gaat de observator aan de slag; tijdens meerdere momenten – op school, het kinderdagverblijf maar ook thuis - vormt hij of zij een beeld van de ontwikkeling en het gedrag. De observator zorgt voor afstemming met alle betrokkenen en informeert bij het consultatiebureau en bij bijvoorbeeld logopediste of fysiotherapeut. Deze aanvullende informatie gebruiken we om het beeld van het kind compleet te maken. Op de achtergrond is een gedragswetenschapper aanwezig.”

Samenwerking

“Soms is er aanvullend onderzoek nodig om een volledig beeld te krijgen,” vervolgt Phia. “Zoals naar de taal/spraakontwikkeling of naar de motoriek of prikkelverwerking. Dan zoeken we de samenwerking met een logopediste, fysiotherapeut of ergotherapeut. Is er genoeg informatie verzameld, dan gaat het Meekijkteam om de tafel met de ouders. Soms kan het traject dan al afgerond worden en kan het gezin zelf verder met tips en handvatten op zak. Maar soms liggen er vragen die nog verder uitgezocht moeten worden. In dat geval sturen we aanvullende vragenlijsten en kan de gedragswetenschapper van het Meekijkteam een ontwikkelingsonderzoek uitvoeren. De bevindingen en resultaten van de ingevulde vragenlijsten bespreken we in een gesprek met de ouders en het Meekijkteam. Daarna komt een voorstel voor de meest passende manier van ondersteuning, begeleiding of (jeugd)hulp voor het kind of gezin. Soms wordt het advies teruggekoppeld in het Vroeghulp Overleg en kan daar besproken worden of dit het best passende advies is. Het uiteindelijke advies wordt teruggekoppeld aan de ouders. Het Meekijkteam sluit vervolgens af en een ander team pakt het vervolg samen met ouders verder op.”

Escalatie voorkomen, schade beperken

Phia ziet grote meerwaarde in deze integrale manier van werken. “Juist op jonge leeftijd gaat de ontwikkeling zo ontzettend hard. Als je er op tijd bij bent, kun je problemen voor zijn. Escalatie voorkomen. En de schade beperken. Hoe mooi is dat! Voor de ouders die we treffen, is het vaak wel even spannend. Ze hebben meestal nog geen ervaring met jeugdhulpverlening, vragen zich af of ze het niet goed doen…. Begrijpelijk. We nemen ze aan de hand mee in het hele proces en doen niks wat ze niet zien zitten. Video-observaties bekijken we samen. Dit is vaak al heel leerzaam voor ouders. We maken ze meteen duidelijk: jullie en wij hebben samen hetzelfde doel; zorgen dat het beter gaat met je kind én met jullie. Meestal krijgen we de ouders al snel de drempel over.”

Lang meekijken

Het team wordt goed gewaardeerd door ouders; het scoort een 8,6. De grootste kracht van de samenwerking? Phia: “Dat wij laagdrempelig en over een langere periode met ouders meekijken, hen echt meenemen in het proces en onze kennis van ontwikkelingsproblematiek van het jonge kind kunnen delen in het Meekijkteam. In 2022 gaan we met het Meekijkteam maar liefst vijftig trajecten begeleiden; dat zijn er tien meer dan in 2021. We steken de handen uit de mouwen!”

3 Gooi- en Vechtstreek

Romy (17) woont al zeven jaar bij haar grootouders “Mijn opa en oma gaven me de rust en focus die ik thuis niet vond”

Nadat ze op haar vijfde uit huis geplaatst werd en het ook bij haar vader thuis niet ging, verhuisde ze van pleeggezin naar pleeggezin. Ze maakte een tussenstop bij haar grootouders van vaders kant maar toen oma overleed, kwam ze opnieuw in een pleeggezin terecht. Totdat haar andere opa en oma aangaven dat ze bij hen welkom was. Romy was toen tien jaar. Inmiddels heeft ze haar draai gevonden bij wat haar pleeggrootouders werden. Ze hadden een ruwe start maar met wat hulp én tijd hebben ze een goede modus gevonden. “Ik moest erop leren vertrouwen dat ik niet wéér weg moest.”

Romy woont in Hilversum met haar opa en oma en hondjes Max en Milo. Ze gaat in diezelfde plaats naar het ROC. Daar volgt ze de BOL-opleiding tot Pedagogisch Medewerker Niveau 3. “Het lijkt me ontzettend leuk om met kinderen te werken en ze te helpen bij hun ontwikkeling.” Zelf had Romy een onveilige jeugd, als enig kind van ouders die niet bij machte waren rust te bieden. “Ik had gewild dat ik een broer of zus had die mij had kunnen beschermen tegen wat er allemaal aan de hand was. Mijn oudere broer overleed bij zijn geboorte. Tegen de tijd dat ik bij mijn pleeggrootouders terechtkwam, was ik beschadigd en kwam ik vaak tegen ze in opstand. Ik voelde me onbegrepen.”

Van grootouder naar opvoeder

Opa en oma wisten in het begin niet goed hoe daarmee om te gaan. Als netwerkpleeggezin moesten zij ineens de rol van opvoeder gaan vervullen. De Triple P cursus bij Youké* bood handvatten. “Langzaamaan kregen we vertrouwen in elkaar en begonnen we elkaar te begrijpen. Natuurlijk is er nog steeds wel eens ruzie. Maar ik kom minder in opstand en zij zijn minder streng. Ik zie mijn moeder nu regelmatig. Dat was eerst wel eens verwarrend; ik zág haar wel maar opa en oma waren mijn opvoeders. Waarom kon het niet zijn zoals bij andere kinderen, vroeg ik me vaak af. Nu is er meer balans en duidelijkheid. Ik ga bij mijn moeder thuis op bezoek of ze eet hier mee. Soms, als ik ruzie heb met opa en oma, bel ik haar even. Ik kan niet zomaar op haar stoep staan maar even appen of bellen is ook al fijn. Ondanks dat ik niet bij haar woon, houd ik veel van haar.”

IJsjes eten

“Mijn opa en oma hebben me de rust, veiligheid en focus geboden die ik nodig had en thuis niet kreeg,” gaat Romy verder. “Vooral toen ik klein was deden ze er alles aan om het samen leuk te maken. We gingen nét iets vaker dan andere kinderen een ijsje halen of naar een pretpark. Ik was klein en had leuke dingen nodig. Ik heb nu mijn eigen leven opgebouwd maar we ondernemen nog steeds veel samen.

Afsluiten en vooruitkijken

Voor Romy’s vrienden en vriendinnen is haar gezinssituatie heel normaal. “Ze weten niet beter. Mijn vriendinnen weten niet alle details over mijn jeugd. Ik heb geen zin dat steeds weer op te rakelen. In mijn vorige klas heb ik een keer een presentatie gegeven over wat er allemaal is gebeurd maar nu wil ik het achter me laten en afsluiten. Ik wil niet voor altijd het meisje blijven dat het zwaar had en beschadigd was. Liever kijk ik naar de toekomst! Ik wil mijn studie afmaken en werk vinden waarmee ik mezelf goed kan onderhouden. En dan wil ik wel een keer op mezelf gaan wonen, alleen of met een vriendin. Oma vindt dat idee nog wel een beetje spannend hoor, ze voelt zich echt als een moeder voor me.”

Veel betekenen

Voor wie overweegt pleegouder te worden heeft Romy een dringend advies. “Kijk bij een kennismaking met een pleegkind niet alleen naar de buitenkant en ga niet af op je eerste indruk. Een pleegkind heeft zoveel doorgemaakt en is misschien al een paar keer afgewezen. Je kunt je niet indenken hoe dat is. Dat kan een eerste ontmoeting echt beïnvloeden. Neem de tijd elkaar goed te leren kennen en zoek of er een match kan ontstaan. Als die er komt, dan kun je ontzettend veel betekenen voor een kind. Kijk maar naar mij!”

4 Lekstroom

De krachtige, effectieve en duurzame impact van Handje Helpen en Youké

In regio Lekstroom biedt Youké samen met de organisatie ‘Handje Helpen’ hulp aan gezinnen die dat nodig hebben. Zoals bij alleenstaande moeder Charlotte en haar twee zoons, waar de opvoeding voor uitdagingen zorgde. Handje Helpen bracht hier laagdrempelig lucht waardoor het gezin snel weer in haar kracht kwam.

Charlotte is alleenstaande moeder van twee jongens. Na een bedrijfsongeval heeft ze nog altijd last van restklachten. Ook kampt ze met epilepsie. Charlotte is aan huis gebonden en dat is niet altijd makkelijk. Haar oudste zoon (11 jaar) heeft wat extra’s nodig in de opvoeding. De band tussen hem en zijn moeder is moeilijk. Charlotte wordt steeds somberder… Ambulant hulpverlener Marjolijn wordt vanuit Youké gekoppeld aan Charlotte. Marjolijn kijkt eerst welke mogelijkheden voor ondersteuning er zijn binnen hun sociale netwerk. Samen met het netwerk komen ze uit bij de organisatie Handje Helpen. Die kan een heel waardevolle bijdrage leveren: er komt een maatje voor Charlotte. Dit maatje gaat af en toe met Charlotte op pad; even wandelen. Ze fleurt hier zienderogen van op. En komt als moeder weer meer in haar kracht. De relatie met haar oudste verbetert en haar zoon zelf is een stuk vrolijker. De ontspanning die Handje Helpen brengt, zorgt ervoor dat Marjolijn de moeder sneller handvatten kan geven voor de opvoeding.

Duurzame impact

Marjolijn: “Uiteindelijk ben ik negen maanden bij dit gezin betrokken geweest. Ik durf wel te stellen dat – als Handje Helpen niet aangehaakt zou zijn bij Charlotte en haar zoons – mijn inzet langer nodig was geweest. En, mooie bijvangst: Charlotte en haar maatje zien elkaar nog steeds! Echt duurzame impact dus.” Linda, Teamhoofd Regio Lekstroom Youké: “Dit verhaal geeft precies aan waar de kracht ligt van onze samenwerking. Handje Helpen brengt lucht in het gezin waardoor Youké sneller tot de kern kan komen. Zo zouden we het altijd wel willen zien!”

Formeel en informeel

De krachtige samenwerking tussen Youké en Handje Helpen bestaat al een paar jaar en koppelt de formele hulpverlening van Youké aan de informele hulp van Handje Helpen. Zo kunnen sneller stappen gezet worden en kan de formele hulpverlening vaak zelfs eerder afgeschaald worden. Linda: “We willen gezinnen met weinig eigen netwerk op deze manier laten voelen dat ze er niet alleen voor staan. De hulp van Handje Helpen kan heel praktisch zijn; even buiten spelen met het kind, het naar zwemles brengen of van school halen. Youké kan dat soort waardevolle hulp niet bieden, maar voor gezinnen maakt dit soort dingen een groot verschil. Zo lopen we heel mooi samen op in het traject met een gezin.”

Ketenstage

In 2021 werd voor het eerst een ketenstage opgetuigd; een stagiair die in dienst is bij Handje Helpen maar meekijkt bij beide organisaties. De stagiair wordt ingezet bij gezinnen en loopt daarnaast een aantal uur mee met een medewerker van Youké. Linda: “Door in beide keukens te kijken, kan de stagiair de samenwerking verder versterken. Ze gaf ons tips en aanbevelingen voor betere verbinding. Zo liet ze ons inzien dat de inzet van Handje Helpen heel breed kan zijn.”

Meteen goed

De samenwerking sluit wat Linda betreft naadloos aan op de ambitie van Youké om hulp te bieden die ‘meteen goed’ is. “Als je van elkaar weet wat je doet, kun je meteen de juiste hulp bieden. Samen – informele hulp en formele hulp - staan we sterk, en ook dát is een belangrijke ambitie van Youké.”

De naam van moeder is om privacy-redenen gefingeerd.

5 Utrecht West

Hulp bij complexe scheiding zet ouders aan het werk

Het gaat niet goed tussen de gescheiden ouders van de achtjarige Zera. De families van moeder Rachida en vader Ahmed kunnen niet goed met elkaar overweg. Zera’s moeder maakt zich zodanig zorgen over de situatie in het ouderlijk huis van vader, dat ze de omgangsregeling stopzet. Christa is ouderschapsbemiddelaar en hulpverlener met als expertise hulp bij complexe scheidingen. Ze start een ouderschapsbegeleidingstraject waarbij vader en moeder samen om de tafel gaan. Maar ze ziet al snel dat het traject niet werkt. Wat nu?

Het antwoord op die vraag? Christa: “Maatwerk. Het doel van de ouderschapsbegeleiding tussen Rachida en Ahmed was enerzijds contactherstel tussen vader en dochter en anderzijds dat er afspraken komen tussen de ouders over opvoeding en communicatie. Voor dat laatste moesten vader en moeder samen om de tafel maar dat bleek niet haalbaar. De relatie was te problematisch en het was zonde van ieders energie om hieraan vast te houden. We lieten het varen en kozen ervoor om met de beide ouders individueel verder te praten. Dit is anders dan hoe we het normaal doen bij een contactherstel-traject.”

Papa showen

“We gingen ook met Zera praten. Zij bleek heel trots op haar vader te zijn, hem graag te willen zien en zelfs te dromen van de dag dat ze hem op school kon showen. Dit hielp enorm want met deze positieve insteek kregen we moeder ook in beweging. We vonden iemand in het netwerk van de ouders in wie de moeder vertrouwen had; hij ging een rol spelen in de communicatie. Op deze manier lukte het om afspraken te maken. Het contact tussen vader en Zera verliep goed en werd zienderogen beter. Het kostte moeder enige moeite maar de dag brak aan dat ze toestond dat Zera’s vader haar ophaalde van school en meenam naar zijn huis. Zo kon hij kennismaken met de juf en kon Zera eindelijk met haar vader het schoolplein op. Stukje bij beetje won de vader aan vertrouwen en kon moeder meer loslaten. Met als kers op de taart dat Zera het Suikerfeest bij vader mocht vieren. De persoon uit het netwerk houdt tot op de dag van vandaag vinger aan de pols en zo konden wij ons met een gerust hart weer terugtrekken.”

Je kind zien

Christa is blij met hoe de situatie van dit gezin is verbeterd. “Het geeft goed aan dat je soms – met heldere kaders – hulp op maat moet bieden. Dat je steeds opnieuw naar een gezin moet kijken en bedenken wat het nodig heeft. Met onze hulp bij complexe scheidingen zetten we ouders aan het werk. Zij zijn verantwoordelijk voor hun kinderen en moeten aan de slag om de omstandigheden te verbeteren en hun kind écht te zien. Dat is een moeilijk proces; ouders vinden het vaak pijnlijk en confronterend om te erkennen dat hun kind lijdt onder de scheiding. Ze maken elkaar verwijten. Wij zeggen: kijk naar je eígen aandeel en reflecteer op hoe je op de ander reageert. Daarmee help je indirect je kind. We nemen de kinderen mee in elke stap van het proces maar dit is echt secundair; we helpen ze het beste als de ouders hun verantwoordelijkheid nemen.”

Zonder stress

“Het doel van hulp bij een complexe scheiding is altijd rust brengen in het gezin. Ouders zitten vaak in de overlevingsstand en er is veel ruzie. Op lange termijn kan dat zorgen voor een flink ontwikkelingsrisico voor kinderen. Als je de communicatie tussen de ouders weet te verbeteren, komt er rust en duidelijkheid en daar knappen kinderen van op. Je voorkomt bovendien schade op langere termijn. Het mooiste is als de kinderen zonder stress en spanning heen en weer kunnen tussen de huizen van hun gescheiden ouders.”

“Ik doe dit werk al een tijdje maar het blijft fantastisch als je succes hebt,” besluit Christa. “Ik herinner me een traject waarbij een meisje haar vader nog nooit ontmoet had. Een tijd na onze inzet kreeg ik een appje van vader met een foto van hem en zijn dochter in de trein, op weg naar het eerste logeerpartijtje. Dáár doen we het voor!”

De namen van vader, moeder en dochter zijn om privacy-redenen gefingeerd.

6 Utrecht Stad

Corona? De OZA’s draaiden door!

De Corona-crisis was voor iedereen ingrijpend, maar voor kinderen met gedragsproblematiek en hun gezinnen was de impact nog een stukje groter. De scholen dicht, het hele gezin ineens thuis, het sociale leven op een laag pitje; alles was anders en de alledaagse structuur ver te zoeken. Pedagogisch Medewerkers Joyce (SBO De Binnentuin) en Sanne (SO Fier) boden Utrechtse kinderen met een Onderwijs-Zorgarrangement structuur. Juist tijdens de lockdowns.

In de eerste maanden van 2021 gingen de scholen dicht. Maar de jeugdhulp draaide door. De vraag rees al snel: hoe zit het met de Onderwijs-Zorgarrangementen, die zich precies op de scheidslijn van onderwijs en jeugdhulp bevinden? De overheid bepaalde dat kinderen die het nodig hadden, als uitzondering wel naar school mochten. Sanne en Joyce: “Bij Youké zeiden we: kinderen in OZA-klassen ontvangen jeugdhulp en hebben het eigenlijk altíjd nodig. Met kinderen in een OZA-klas een band opbouwen en een lijntje houden is extra belangrijk. Doe je dat niet, dan ben je terug bij af en is er tijd nodig om weer tot een bepaald vertrouwen te komen. We zetten dus alles op alles om te blijven draaien. Tijdens de eerste lockdown, toen alle kinderen thuis zaten, deden we veel online; we maakten filmpjes, lazen voor via Zoom, organiseerden online toneelspelletjes en zetten gevoelskaarten in tijdens videobellen. Ook brachten we werkboekjes langs bij de kinderen thuis.”

Beeldbellen

Sanne: “We bleven in beeld en hebben het goed gedaan, maar het was natuurlijk eenrichtingverkeer. Het is toch lastig om via beeldbellen te proeven hoe de sfeer écht is thuis. Je ziet maar een klein stukje, letterlijk, en je mist bijvoorbeeld de lichaamstaal. Tijdens de tweede lockdown was het iets makkelijker; alle OZA-leerlingen kwamen naar school.” Joyce: “Er mocht alleen niet officieel les worden gegeven en de leerkrachten werkten vanuit huis. In overleg hebben de leerkrachten van de OZA wel meegedraaid op school. Het was even zoeken naar een nieuwe dagindeling en invulling van de OZA. We vonden het belangrijk om de kinderen zoveel mogelijk structuur te blijven bieden. Met vaste onderdelen waarmee we een dag opbouwden. Het lastigste in deze periode? Elke keer weer die afweging: het kind heeft een snottebel en dat betekent een gevaar voor jezelf en de andere kinderen, maar je weet ook dat de thuissituatie moeizaam is. Dus je stuurt een kind niet zomaar naar huis.”

Luisterend oor

Ook de gebruikelijke huisbezoeken vielen weg. Sanne en Joyce vingen dit op door te videobellen met ouders. Tijdens deze gesprekken boden ze de ouders een luisterend oor; hoe gaat het thuis, is het lastig, wat gaat er goed? “We merkten dat ouders het heel fijn vonden even hun verhaal kwijt te kunnen. Voor de ouders van nieuwe kinderen, die de school nog nooit van binnen hadden gezien, maakten we foto’s en video’s, zodat ze toch een beeld kregen,” vertelt Sanne.

Openheid en begrip

Het klinkt misschien gek maar Corona bracht de Pedagogisch Medewerkers ook iets positiefs. “Meer openheid en meer begrip tussen school en de OZA. Doordat we nauw samenwerkten met de noodopvang kregen we een kijkje in elkaar keukens. En toen we de OZA-kinderen en niet-OZA-kinderen met elkaar mixten, werd het belang van ons werk ook nog eens extra zichtbaar: al snel zagen we dat de OZA-kinderen echt beter gedijen in hun eigen, veilige klas. Het is goed dat we voor deze kinderen zijn gaan staan.”

7 Zuid Oost Utrecht

“Bij Youké ontdekte ik dat hulpverlening niet bedreigend is”

Joep is een zesjarige jongen met een rugzakje en een gebruiksaanwijzing. Hij had een moeilijke start, huilde als baby veel. Toen hij anderhalf jaar was, gingen zijn ouders uit elkaar. Gezinsbegeleider Anne was de eerste hulpverlener vanuit Youké met wie het gezin in die periode kennismaakte. In de jaren die volgden, bleef Youké nauw betrokken bij het gezin en bood hulp vanuit verschillende disciplines. Voor moeder Jasmijn een hele steun maar soms ook onoverzichtelijk.

“Anne bood ons destijds opvoedondersteuning,” blikt Jasmijn terug. “Toen Joep naar school ging, werden er twee gedragswetenschappers aan ons gekoppeld. Zij deden alle onderzoeken en observaties - thuis en op school - die nodig waren om een goed beeld te krijgen van Joep. We gingen daarnaast aan de slag met ouderschapsbemiddeling. En Joep kreeg EMDR-therapie bij een psycholoog. Onlangs gingen we van start met Theraplay. Joep is recent overgestapt van school naar de dagbehandeling van het UMC Utrecht en de daaraan verbonden school.”

Vertrouwenspersoon

Anne is in de loop van de jaren een vast gezicht gebleven voor Jasmijn. “Ik heb haar expliciet gevraagd om verbonden te blijven. Het is fijn om iemand te hebben die ons vanaf dag één kent. Die weet wat er speelt en wat onze voorgeschiedenis is. Ook nu we weg zijn van school en een nieuwe start moeten maken bij het UMC, is zij er. De meeste hulpverleners zijn gericht op Joep. Logisch natuurlijk. Maar des te fijner dat Anne ook een luisterend oor voor míj heeft. Ik kan mijn verhaal kwijt bij haar en ze fungeert als mijn vertrouwenspersoon.”

Wirwar

“De zorg vanuit Youké is goed en professioneel. Ik herinner me dat ik helemaal in het begin bang was om hulp te vragen. Bang voor de consequenties, de oordelen. Toen ik de stap toch nam, bleek de hulpverlening geen bedreiging maar juist heel prettig. Er werd naar ons omgekeken en we waren in goede handen. En er is ontzettend veel specialistische expertise te vinden bij Youké. Toch is het soms ook lastig om met zoveel mensen van verschillende organisaties aan de slag te gaan. Het is op een gegeven moment onoverzichtelijk geworden: zoveel gezichten, teams, lijntjes en overleggen. Corona maakte het er niet makkelijker op. En iedereen houdt zich toch vooral bezig met zijn eigen stukje in het geheel. Ik zou ontzettend geholpen zijn met iemand die overkoepelend de grote lijnen bewaakt. Die de brug slaat tussen thuis, school, Youké en nu het UMC. En die er bovenop zit. Anne doet dat enigszins maar het is officieel helemaal niet haar rol. Soms is het een wirwar…”

Lezen

Toch gaat het wat beter met Jasmijn en Joep. “Het blijft een complexe tijd maar langzaamaan leer ik daarmee omgaan. Ik weet intussen hoe ik een veilige plek moet creëren voor Joep. Ik heb zelf een zorgachtergrond en kan Joep heel goed lezen. Zie en voel wat hij nodig heeft. Ik begrijp hem.”

De namen van moeder, zoon en de gezinsbegeleider zijn om privacy-redenen gefingeerd.

8 Centraal Gelderland

Integraal team van experts en jeugdconsulenten verovert Wageningen

Een goed geolied integraal team in de gemeente Wageningen zorgt samen met de gemeente dat gezinnen direct de juiste specialistische hulp krijgen. In het team vinden zes zorgaanbieders elkaar: Entrea Lindenhout, 's Heeren Loo, Karakter, Loofles, Pluryn en Youké. Dat is de Pilot Duurzaam Partnerschap, waarvoor in 2021 het fundament is gelegd. Uniek detail: aan de pilot nemen ook jeugdconsulenten van de gemeente zelf deel waardoor de lijnen nóg korter zijn.

De wens om de ambulante jeugdhulp (Jeugd & Opvoedhulp en Jeugd-GGZ) in de gemeente Wageningen ánders te gaan organiseren, klonk al langer. Dichter bij de gezinnen, sneller, met meer samenwerking tussen de verschillende organisaties die de gemeente rijk is én met minder administratieve lasten; dat waren de uitgangspunten. Annet, Teamhoofd Regio Centraal Gelderland: “De hulpverlening hier in de gemeente was traditioneel verdeeld in hokjes: de jeugdconsulent van de gemeente kreeg een hulpvraag binnen, koos een zorgaanbieder en zorgde voor een beschikking. Bleek er iets anders of extra's nodig te zijn, dan moest het hele aanvraagproces weer van voren af aan doorlopen worden. Dat moest beter, want op deze manier duurde het vaak veel te lang voordat een gezin de best passende hulp kreeg.”

Commitment

Tijdens een intensief traject van driekwart jaar hebben de gemeente Wageningen en de zorgaanbieders de vormgeving en randvoorwaarden van een nieuw integraal team uitgedacht. In dit traject is er commitment uitgesproken voor de pilot, die loopt tot eind 2023. De pilot kon door dit commitment al opgestart worden voordat de laatste officiële documenten getekend waren. Annet: “Het onderlinge vertrouwen is sterk gegroeid in de ontwerpfase.”

Snel en op maat

De zes zorgaanbieders vormen in nauwe samenwerking met de jeugdconsulenten van de gemeente Wageningen het integrale kernteam. Met deze werkwijze worden de expertises van de verschillende aanbieders gebundeld, waardoor er snel en op maat zorg ingezet kan worden, zonder dat er een heel proces aan vooraf hoeft te gaan. Daar waar het kernteam geen beschikbare capaciteit meer heeft of er een speciale expertise niet vertegenwoordigd is in het kernteam, kan de hulp vanuit één van de zes zorgaanbieders geleverd worden. Annet: “Er wordt op deze manier straks maar liefst een derde van de hulpaanvragen die bij de gemeente binnenkomt, beantwoord.”

Eén beschikking, meer zorg

De jeugdconsulent gaat straks zo snel mogelijk na een aanvraag om de tafel met het kernteam. Er wordt een gezamenlijk huisbezoek gepland en binnen het team wordt overlegd wat de hulpvraag exact is en bij welke zorgaanbieder dit het beste belegd kan worden. “Een heel nieuwe manier van een behandeltraject uitstippelen dus,” zegt Annet. “Doordat de jeugdconsulenten nu zelf bij het team zitten, is er in feite een schakel uit de keten weggehaald. Het kernteam is integraal samengesteld, met expertise over onder andere intensieve gezinsbehandeling, complexe scheidingen, er is een orthopedagoog en een systeemtherapeut. Met één en dezelfde beschikking kan het kernteam de zorg leveren die nodig is voor dit kind/gezin. Daar komt straks geen bureaucratisch proces meer aan te pas.”

Energie

Het team is heel enthousiast om van start te gaan, maar een goede voorbereiding is het halve werk. “Er zit ontzettend veel energie in het team,” zegt Annet. “Doordat er veel verschillende partijen betrokken zijn - met elk hun eigen achtergrond en ervaring - is een goede afstemming essentieel. Daar hebben we in 2021 uitgebreid de tijd voor genomen en gekregen. Er ligt nu een mooi pakket met concrete afspraken waarmee we de komende tijd aan de slag gaan en verder door ontwikkelen.” De grootste uitdaging voor de pilot, was het maken van afspraken over privacy. Annet: “Met de pilot willen we nadrukkelijk ook de administratiedruk verlagen. Het zou ultiem zijn als we allemaal op den duur kunnen gaan werken met eenzelfde elektronisch cliëntendossier. Voorwaarde daarvoor is dat dit dossier gedeeld kan worden tussen zorgaanbieders en gemeente. Dat moet goed vastgelegd worden en daar zijn we nu nog volop mee bezig.”